گنبد شیشه ای رایشتاگ

بسم الله الرّحمن الرّحیم

نورمن فاستر یکی از نام آورترین معماران عصر حاضر از چهره های شاخص سبک اکو-تک است.

طرح وی برای بازسازی رایشتاگ (پارلمان جدید آلمان)در برلین در سال 1993 به عنوان برنده اعلام شد.

فاستر در طرح خود یک گنبد شیشه ای به جای گنبد تخریب شده پارلمان - در جنگ جهانی دوم - در نظر گرفت.

این گنبد جدید از چند جنبه جالب توجه است.

نخست آنکه در داخل گنبد دو رامپ مارپیچ قرار دارد که به سکوی فوقانی برای تماشاگران مناظر اطراف ختم

میشود,لذا مردم بصورت نمادین بربالای سر نمایندگان خود صعود میکنند.

هنگام شب گنبد از طریق تالار مجلس روشن میشود و به صورت گنبدی نورانی می درخشدکه نشانه ای از قدرت

و توانایی پروسه دموکراتیک در آلمان فدرال است.

از نظر اقلیمی در تابستان تهویه طبیعی تالار نمایندگان از طریق گنبد شیشه ای صورت میگیرد.

در زمستان هوای گرم که از تالار مجلس به فضای زیر گنبد صعود کرده بازیافت و مجددا مورد استفاده قرار میگیرد

و بالاخره آینه های وسط  گنبد, روشنایی طبیعی و تصویر مردم (خاستگاه قدرت مجلس )را به تالار نمایندگان منعکس می کند.

از موارد اقلیمی دیگر که در طرح بازسازی این ساختمان در نظر گرفته شده می توان به موضوعات زیر اشاره کرد:

1- سلول های خورشیدی فتوولتیک با 300 متر مربع مساحت بر روی بام جنوبی ساختمان برای تامین برق

2- پنجره های هوشمند برای تهویه هوا

3- استفاده از سوخت تجدید شونده بیوگاز بری تولید برق بدون آلودگی که از انتشار 94% تولید دی اکسید کربن

ممانعت میکند.

4- طراحی یک نقاب متحرک در زیر گنبد شیشه ای که حرکت آن توسط کامپیوتر تنظیم شده و از تابش و

انعکاس مستقیم نور آفتاب به داخل تالار مجلس جلوگیری می کند.

5- ذخیره شدن حرارت اضافی در قسمت های مختلف ساختمان در یک مخزن طبیعی که آب گرم برای گرمایش

را تامین می کند.

6- ذخیره شدن آب سرد در لایه های زیرین زمین برای تامین سرمایش در تابستان.

ساختمان رایشتاگ اینک به صورت یکی از دیدنی ترین ساختمان های برلین در آمده است به صورتی که تنها در

روز اول بازگشایی در آوریل 1999 بیش از 24000 نفر از آن دیدن کردند.

ساختمان های هوشمند

بسم الله الرّحمن الرّحیم

ریچارد راجرز از پیشگامان معماری های - تک و اکو-تک

در مورد ساختمان های آینده این چنین می گوید..

جهت برآورده نمودن احتیاجات ساکنان و حداکثر استفاده بهینه از انرژی ،بهترین ساختمان های آینده به صورت پویایی با اقلیم مجاور خود ارتباط پیدا می کنند .

در معماری میکرو الکترون ها ی پنهان از چشم وبیوتکنولوژی جایگزین سیستم های مکانیکی خواهند شد.

ساختمان ها ،شهر و اهالی آن همانند یک سیستم ارگانیک جدا ناپذیر ،در زیر چارچوب متحرک و متحول که کاملا دقیق و به اندازه طراحی شده قرار می گیرد.به جای تیرها،ستون ها و پل ها و سایر المان های سازه ای ،یک پوسته ممتد و به هم پیوسته جایگزین خواهد شد .

این روبات های متحرک ،با استفاده از سیستم های الکترونیک و بیوتکنولوژی ،بسیاری از خصوصیات ارگانیسم های زنده را خواهند داشت.

در مورد سازه های معماری،سیستم های انعکاسی با استفاده از دستگاه عصبی الکترونیک،تغییرات محیطی را احساس خواهند کرد و همانند ماهیچه های بدن با منقبض و منبسط کردن خود ،بار و نیروهای وارده را به قسمت های مختلف کالبد بنا منتقل می کنند.

امروزه خلبان های اتوماتیک می توانند تمام قسمت های مختلف هواپیما را به صورت بسیار دقیق و با عکس العملی در ظرف چند صدم ثانیه کنترل کنند.این خلبانان الکترونیک با توجه به شرایط دایما متغییر خارج و داخل هواپیما ،مستمرا شرایط ایده آل پرواز هواپیما و آسایش مسافران را فراهم می کنند.

آینده فرا رسیده و تاثیر آن بر معماری آغاز شده است...