معمارانه های ِ من

معمارانه های ِ من

معماری رقص نور است بر اندام فضا ...
معمارانه های ِ من

معمارانه های ِ من

معماری رقص نور است بر اندام فضا ...

Pritzker Architecture Prize

به نام قادر هستی


جایزه معماری پریتزکِر (به انگلیسی: Pritzker Architecture Prize) جایزه‌ای است که هرساله از سوی بنیادهایت به یک معمار زنده اعطا می‌گردد. این جایزه که در سال ۱۹۷۹ از سوی جی آ. پریتزکر (A. Pritzker) پایه گذاشته شده و توسط خانواده پریتزکر مدیریت می‌شود، برترین جایزه معماری در جهان بشمار می‌آید.
جایزه پریتزکر مانند جایزهٔ نوبل در معماری محسوب می‌شود. به برندهٔ این جایزه ۱۰۰٬۰۰۰ دلار آمریکا داده می‌شود. نخستین زنی که به دریافت این جایزه نائل شده معمار انگلیسی عراقی‌تبار، زها حدید، است.


به امید روزی که اسم ما هم بره تو لیست


به شرط ِ تلاش ✿ツ 


برنده ی امسال :

Shigeru Ban

Shigeru-Ban-486x486


  شیگرو بان, در سال 1975, در شهر توکیو به دنیا آمد

 بین سالهای 80-1977 در انستیتوی معماری کالیفرنیای جنوبی به آموزش معماری پرداخت. پس ازآن درسالهای 82 -1980 در مدرسه معماری کوپر یونیون3 به تکمیل آموخته های خود پرداخت. مدت دو سال در دفتر آراتا ایسوزاکی4 کار کرد(83-1982) ودر سال 1984 موفق به دریافت لیسانس معماری مدرسه کوپر یونیون شد. و نتیجه مطالعات خود را در سال 1985 منتشر کرد. از سال 95-1993 پروفسور و استاد افتخاری معماری در دانشگاه هنر تاما5 و از 1995 تا 2000 مشاور کمیسیون عالی سازمان ملل در امر مهاجران و پناهندگان (UNHCR) بود. شیگرو بان در سال 1997 برترین معمار جوان ژاپن شد و جایزه JIA را دریافت نمود.


سایر سوابق دانشگاهی او عبارتند از:

1ـ پروفسور افتخاری معماری از دانشگاه ملی یوکوهاما6 . (99-1995)

2ـ پروفسور افتخاری معماری از دانشگاه نیهون7 . (2000-1996)

3ـ پروفسور مدعو دانشگاه کلمبیا.8 (2000)

4ـ عضو مدعو مرکز دو نالد دانشگاه کلمبیا.

5ـ پروفسور دانشگاه کیو.9

بی تردید, تحصیل در مدرسه کوپر یونیون، تاثیر به سزایی در شکل گیری تفکر شیگرو بان داشته است. او در ابتدا علاقه‌ی بسیار زیادی به پنج معمار نیویورک10 داشت و در اثر همین علاقه به مدرسه کوپر یونیون وارد شد.درآن زمان سه‌عضو ازپنج معمار نیویورک ـ‌جان هیدک11, پیتر آیزنمن12, و ریچارد میر13 ـ در مدرسه کوپر یونیون تدریس می‌کردند. تاثیری که جان هیدک بر شگیرو بان می‌گذارد، در آثار اولیه او بسیار محسوس است, (در ادامه بحث به آن می‌پردازم.) شیگرو بان تلاش خستگی ناپذیری جهت خلق روشهای سازه‌ای نو، از خود نشان داد و توانست آثار معماری بدیعی با این روش‌ها بوجود آورد.


ایمان رئیسی

(چاپ شده در فصلنامه معمار شماره ۲۰ - سال ۱۳۸۲ )


Shigeru-Ban-Wooden-Hexagonal-Structure-Nine-Bridges-Golf-Club-House-4-537x358


برندگان جایزه معماری پریتزکر :


۱۹۷۹         فیلیپ جانسون                                ایالات متحده آمریکا

۱۹۸۰         لوئیس باراگان                                  مکزیک

۱۹۸۱         جیمز استیرلینگ                               بریتانیا

۱۹۸۲         کوین روشه                                     جمهوری ایرلند

۱۹۸۳          آی. ام. پی                                    چین-ایالات متحده آمریکا

۱۹۸۴          ریچارد مایر                                     ایالات متحده آمریکا

۱۹۸۵          هانس هولاین                                 اتریش

۱۹۸۶          گوتفرید بوهم                                  آلمان غربی

۱۹۸۷          کنزو تانگه                                      ژاپن

۱۹۸۸          گوردون بانشفت و اسکار نیمایر           ایالات متحده آمریکا و برزیل

۱۹۸۹          فرانک گهری                                   کاناداایالات متحده آمریکا

۱۹۹۰           آلدو روسی                                    ایتالیا

۱۹۹۱           رابرت ونچوری                                 ایالات متحده آمریکا

۱۹۹۲           آلوارو سیزا                                     پرتغال

۱۹۹۳           فومیهیکو ماکی                               ژاپن

۱۹۹۴           کریستیان دپورتزآمپاک                       فرانسه  

۱۹۹۵            تادائو آندو                                      ژاپن                  

۱۹۹۶            رافائل مونئو                                   اسپانیا

۱۹۹۷             سور فهن                                     نروژ

۱۹۹۸             رنزو پیانو                                      ایتالیا

۱۹۹۹             نورمن فاستر                                بریتانیا

۲۰۰۰             رم کولهاوس                                 هلند

۲۰۰۱             هرتزوگ و دمویرون                         سوئیس

۲۰۰۲             گلن مورکات                                 استرالیا 

۲۰۰۳              یورن اوتزان                                  دانمارک

۲۰۰۴              زاها حدید                                    عراق-بریتانیا

۲۰۰۵               تام مین                                      ایالات متحده آمریکا

۲۰۰۶               پائولو مندز دا روشا                        برزیل 

۲۰۰۷               ریچارد راجرز                                بریتانیا

۲۰۰۸               ژان نوول                                     فرانسه

۲۰۰۹               پیتر زومتور                                  سوئیس

۲۰۱۰               ریو نیشیزاوا  و  کاتسویو سجیما        ژاپن

۲۰۱۱               ادواردو سوتو دی‌مورا                      پرتغال

۲۰۱۲               وانگ‌ شو                                      چین

۲۰۱۳               تویو ایتو                                        ژاپن

۲۰۱۴               شیگرو بان                                     ژاپن



study this in english : )



 

The Pritzker Architecture Prize is awarded annually to "honor a living architect whose built work demonstrates a combination of those qualities of talent, vision and commitment, which has produced consistent and significant contributions to humanity and the built environment through the art of architecture."[1] Founded in 1979 by Jay A. Pritzker and his wife Cindy, the award is funded by the Pritzker family and sponsored by the Hyatt Foundation and is considered to be one of the world's premier architecture prizes;[2] it is often referred to as the Nobel Prize of architecture.[3][4][5] The prize is said to be awarded "irrespective of nationality, race, creed, or ideology."[6] The recipients receive US$100,000, a citation certificate, and since 1987, a bronze medallion.[7] The designs on the medal are inspired by the work of architect Louis Sullivan, while the Latin inspired inscription on the reverse of the medallion—firmitas, utilitas, venustas (English: firmness, commodity and delight)—is from Ancient Roman architect Vitruvius.[8] Before 1987, a limited edition Henry Moore sculpture accompanied the monetary prize.

The Executive Director of the prize, as of 2009, Martha Thorne,[9] solicits nominations from a range of people, including past Laureates, academics, critics and others "with expertise and interest in the field of architecture".[6] Any licensed architect can also make a personal application for the prize before 1 November every year. In 1988 Gordon Bunshaft nominated himself for the award and eventually won it.[10] The jury, each year consisting of five to nine "experts ... recognized professionals in their own fields of architecture, business, education, publishing, and culture", deliberate early the following year before announcing the winner in spring.[6] The present prize Chair is Lord Palumbo; earlier chairs were J. Carter Brown (1979–2002), and Lord Rothschild (2003–04).
Inaugural winner Philip Johnson was cited "for 50 years of imagination and vitality embodied in a myriad of museums, theaters, libraries, houses, gardens and corporate structures".[11] The 2004 laureate Zaha Hadid was the first female prize winner.[12] Ryue Nishizawa became the youngest winner in 2010 at age 44.[13] The 34th prize winners, Kazuyo Sejima and Ryue Nishizawa, were cited for "architecture that is simultaneously delicate and powerful, precise and fluid, ingenious but not overly or overtly clever".[14] The most recent winner, in 2014, is Japanese architect Shigeru Ban

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد